Cem Adrian – Bana Ne Yaptın

Bugün günlerden hiç benim adım yok
Kanatlanıyor içimden binlerce siyah kelebek
Savruluyor rüzgarda yaprak gibi
Kalbim uzaklarda bi yerde kalbim kayıp
Sessiz yorgun ağır gözkapaklarım kapanıyor yine yine
Karanlığa dokunabiliyor sanki ellerim
YıkıK dökük bu şehrin duvarları birer birer üstüme yıkılıyor yine
Sadece sesler duyuyorum
Yine ayak sesleri uzaklardan
Kuş sürüleri terk ederken bu şehri
Ardında yoksul ve kimsesiz çocuk gibi bırakıyor yine
Susuyorum yine sessizlik keskin
Ve sonbahar sinsice yaklaşarak peşimde köpek gibi
Bir yalnızlığı üstüme sürüklüyor yine
Bekliyorum yine beklemek keskin
Sözler hep yalan yeminleri unut
Bir veda bir sebepsiz tokat gibi çarpıyor yine
Buradan gitmem gerek yüzüme
Şarkılar yalan duyduklarını unut
Bir hikaye rüzgarın ellerinde savruluyor yine
Her şeyi unutmam gerek yine
Kestim akıttım damarlarımdaki kanımda akan o kirli siyah yalanları
Acımıyor bileklerim olmadı acımıyor hiç
Sildim çıkardım yüzümden kazıdım yüzüme çizdiğin o siyah derin yazgıları
Acımıyor ellerim avuçlarım olmadı acıtmıyor hiçbir şey
Kustum tükürdüm içimde senden kalan o keskin o acıtan hatıraları
Acımıyor tenim acımıyor olmadı dokunduğun yerler
Söktün defalarca diktim
O küçük ellerinle açtığın ve sızlayan bütün yaralarımı
Acımıyor artık kalbim olmadı kalbim
Bana ne yaptın ne yaptın ne yaptın ne yaptın çocuk
Sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir meleğin ellerindeki ellerimin izlerini
Niye yaptın niye yaptın niye yaptın ah çocuk
Sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir meleğin ellerindeki kaderimin sökülüşünü
Bana ne yaptın ne yaptın ne yaptın ne yaptın çocuk
Sadece sessizce durup öylece izlemek istedim bir meleğin ellerindeki kalbimi.
Niye yaptın niye yaptın niye yaptın ah çocuk
Sadece öylece durup sessizce izlemeyi istedim
sadece bir meleği sevmeyi
Göremiyorum duyamıyorum artık dokunamıyorum çocuk
Hep bir şey eksik gibi ve hep bir şey yarım ve hep bir şey yok artık sanki
Anlatamıyorum anlatamıyorum artık ağlayamıyorum çocuk
Ne bir ışık var nede bir şarkı artık sokaklarında bu kaybetmiş şehrin
İnanmıyorum inanmıyorum artık
İnanamıyorum çocuk
Ne bir isim var duvarlarında ah nede okunabilen bir cümle
Bilmiyorum bilmiyorum artık sevemiyorum çocuk
Sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir meleğin ellerindeki ölümümü
Ne yağmur ne kar ne yüzüme vuran rüzgar
Canımı yakan acıtan sonbahar daha dinmedi çocuk
Öyle beyaz ve öyle Seni silmedi çocuk Öyle maviydiki
Alev alev yanan kirpiklerinden saçılan kıvılcımlarınla başlayan bu yangın
Daha sönmedi çocuk öyle güzeldiki ve öyle
Sönemedi çocuk öyle masum ama
Bu viran şehirde bu viran hikaye henüz bitmedi
Bitmedi bitmedi bitmedi çocuk
Öyle yanlış öyle bitemedi çocuk
Öyle yanlışki ve öyle
Bu aciz şarkılar bu aciz dualar seni geri getirmedi getirmedi getirmedi çocuk
Öyle çocuk dönmedin çocuk
Bana ne yaptın ne yaptın ne yaptın ne yaptın çocuk
Tüm maviler kirli şimdi ve tüm beyazlar utanç içinde ve sadece uyumak
Niye yaptın niye yaptın niye yaptın ah çocuk
Uyumak istiyorum